چند نکته در مورد وبلاگهای بروبچ به ذهنم رسید که باید بنویسم. شرمنده که تند و تیز نوشتم! متاسفم که نتوانستم خود راضی کنم که در هر مورد دقیقا به موارد آن اشاره کنم...

1. موضوع بندی های عجیب؛ راستی خودشان هم فرق موضوعات نوشته شده را می دانند؟ در این موضوعات چه مطلبی نوشتند؟ استفاده از این کلمات ثقیل و دهن پرکن، فقط خودفریبی است. هر چند به قصد استاد فریبی و کسب نمره باشد!
2. احیانا وبلاگهایی که فقط یک مطلب دارند را می بینیم. چه بگوییم؟
3. وبلاگهایی که دوستان خود را لینک نکرده اند! در آن سوی میدان، وبلاگهایی هم هستند که تمام دوستان خود را لینک کرده اند و وبلاگها و سایتهای مرتبط خارج مجموعه را هم لینک کرده اند. توجه دارید که مبنای تعاملات و ارتباطات دنیای وبلاگ نویسی، همین لینکهای ساده است!
4. وبلاگهایی که یادشان رفته درباره چی باید می نوشتند!
5. وبلاگهایی که آپ نمی شوند!
6. وبلاگهایی با نویسندگان مجهول! گاهی شاید لازم شود مستعار نویسی کنیم، اما وبلاگهای درسی ؟
7. وبلاگهایی که موضوع وبلاگ را مجهول گذاشته اند. بیننده نمی فهمد این وبلاگ برای چه منظوری نوشته می شود!
8. عدم استفاده و یا استفاده نادرست از قابلیت ادامه مطلب، برخی وبلاگها را غیرقابل تحمل کرده!
9. لوگو و یا عکس وبلاگ برخی وبلاگها، واقعا قابل تامل است و نقد جداگانه ای می طلبد. البته می دانیم وبلاگ ضرورتا نیازمند لوگو یا عکس نویسنده و ... نیست ولی وجود یک لوگوی مناسب وبلاگها را زیباتر می کند. کما اینکه در بعضی وبلاگها شاهد این قضیه بوده ایم. گرچه در مواردی تنها عکس یکی از چند نویسنده مشاهده می شد!
10. استاد، کارهای قابل ستایشی (سهوا یا عمدا!) انجام داده است؛ به هر حال، مسئله تملق استاد به هیچ عنوان پذیرفتنی نیست! این کارها دون شأن ماست! البته باید استاد و کلاسش نقد شود و این کار را به فضل خدا، ما باید انجام دهیم. منتظر نظرات شما در مورد نکات مثبت و منفی کلاس هستیم.
11. ایده وبلاگهای ایده قشنگی بود. ولی در مواردی هیچ دلیلی وجود نداشت که این نویسندگان با هم یک وبلاگ داشته باشند. با این وضع شاید بهتر بود که یک وبلاگ وجود می داشت که همگان در آن می نوشتند. یا هر کسی یک وبلاگ مستقل داشت.
12. در برخی وبلاگها، به علت ضعف دانش وبلاگی دارندگان، مفهوم وبلاگ گروهی اشتباه جا افتاد. همگان با یک نام کاربری می نوشتند! عملا در برخی وبلاگها امکان تشخیص این نکته که این مطلب را کدام یک از نویسندگان نوشته وجود ندارد.
13. استفاده مناسب از عکس، وبلاگ را زیبا می کند. (البته اگر از سرعت مناسبی در اتصال به اینترنت برخورد باشیم!) جز چند مورد معدود، وبلاگها در استفاده از عکس به شکست خوردند.
14. آرشیو موضوعی یعنی مطالبی که تحت عنوان یک موضوع قرار می گیرند، با هم کنار هم باشند. بسیاری از وبلاگها در فهم این نکته مشکل دارند!
15. عدم استفاده از پیوندهای روزانه در بیشتر وبلاگها، هر دلیلی داشته باشد، یکی از دلایل آن عدم آشنایی دانشجویان با قابلیتهای وبلاگ و وبلاگ نویسی است؛ هر چند موارد ساده ای چون پیوندهای روزانه. می دانیم که وبلاگ نویسی از 81 در ایران رایج شد و دوستانمان در سالهای 83 و 84 به این رشته پیوسته اند و به هر حال زمینه کافی برای تجربه وبلاگ نویسی بوده است.
16. برخی موارد، دوستان کار ناجوانمردانه ای کردند و مطالب دیگران را بدون نام آنها (و به عبارتی به نام خود) نوشتند. کاش یاد بگیریم ذکر منبع کنیم. دزدی شاخ و دم ندارد. کپی رایت و مالکیت معنوی و حقوق رسانه همین چیزهاست.
17. برخی دوستان یادشان رفته کاری کنند که کامنت داشته باشند. مثلا کامنت بنویسند تا کامنت داشته باشند. به هر حال، اگر قرار است بهترین بستر تعاملات و ارتباطات در دنیای مجازی همین کامنت نویسی است.
18. بار برخی وبلاگها در طول دوره، بر عهده برخی نویسندگان بوده است. برخی فقط در دوره هایی خاص می نوشتند. برخی نویسندگان اصلا کارهای وبلاگی مثل کامنت نوشتن و جواب دادن به کامنت را انجام نمی دادند. این بهانه که وضع اینترنت شهرستان ضعیف است، در مورد وبلاگ نویسی جواب نمی دهد. چرا که وبلاگ نویسی به سرعت و قدرت چندانی نیاز ندارد و تمامی شهرستانها و استانها از اینترنت قابل قبولی برخوردارند. البته در برخی موارد مشکلاتی از خود سرویسهای وبلاگ مثل پارسی بلاگ و ... وجود داشت که در مواردی حتی امکان دستیابی به صفحه مدیریت وبلاگ هم نبود.
19. برای وبلاگ باید وقت گذاشت. کامنت نوشت و به کامنتها جواب داد. آپ بود و ... .اختصاص تنها سه نمره برای آدم بی انگیزه، واقعا کم بود. برخی دانشجویان و اساتید ارتباطات نیز با خود وبلاگ نویسی به عنوان یک بستر کار علمی مشکل دارند و به آن تن نمی دهند. با این حال، حضور بچه ها در این عرصه با توجه به مشکلات اینترنت دانشگاه و نیز مشکلات و محدودیتهای بچه ها در دانشگاه فوق العاده بود.