تو این روزها که هیچ وبلاگی آپ نمی شه و خبری هم از استاد، ما به وعده خود مبنی بر آپ کردن با ادامه ترجمه در خدمتیم. راستی تو جستجوی گوگل هم جای خوبی داریم، امتحان کنید: درآمدی بر مطالعات دین. ادامه ترجمه مقاله قربانی از دایرة المعارف دانشگاه کلمبیا(قسمت دوم و پایانی)
 

تاریخچه قربانی

شواهد پارینه سنگى براى قربانى نامعلوم است و مدارکی از قربانی در آن دوران در دسترس نیست و قربانی کردن در جوامع معاصر شکارچى - جمع‌کننده مشاهده نشده است. با این وجود، در جوامع شبانی و کشاورزی مشاهده شده است. در جوامع ساده‌تر، معمولاً هر کسى مجاز است تا یک قربانی تقدیم کند؛ اما در جوامع پیچیده‌تر، عموماً این حق صرفا به یک متخصص مذهبى یا یک شخص عالی رتبه سیاسى اختصاص یافته است. اغلب، آیین دینى قربانى با مشروعیت یک پادشاه یا امپراطور مرتبط است، مانند ژاپن قدیم، چین، سومر، مصر و روم؛ بعضى وقت‌ها، کشمکش‌ها براى کنترل این آیین دینى به درگیری بین کشیش‌ها و پادشاهان منجر می شد.

گزارش هاى انجیل در مورد قربانى، با قربانى قابیل - از میوه ی زمینی که مورد قبول خدا واقع نشد - و قربانى مشروع هابیل از نخست‌زاده‌هاى گله‌اش شروع مى شود. رهایی آبراهام (ابراهیم) از پیمان که قرار بود آیزاک (اسحاق) [و به عقیده مسلمان: اسماعیل. مترجم.] را قربانی کند به عنوان یک بحث بر ضد قربانی کردن انسان در سنت عبرانی خوانده‌شده بوده است، در جایی دیگری در داستان دختر جفتاه ثابت شده است. پس از این که معبدشان به وسیله رومی ها در سال 70 بعد از میلاد خراب می شود، اعمال دیگری جایگزین آئین قربانی یهودی می شود؛ با این وجود، میان ساکنان امروزى سامریه، هنوز هم بره مخصوص عید فصح در موقع گذشتن از نیل و خروج از مصر قربانی می شود.

در عهد جدید، موافقت عیسى با قربانی کردن بره در موارد متعددی است. در مناجات‌نامه‌هاى باستانى، مراسم عشای ربانی به عنوان یک دنباله واقعى بر این قربانى (پیکره مسیح بر صلیب) تلقی شده است؛ از این رو، کاتولیک های رومی مراسم عشای ربانی را " قربانى مقدس." می نامند.

در سایر فرهنگ ‌هاى باستانى خاور میانه، آسیا و همچنین اروپا مذاهبی با تشریفات مذهبى شامل قربانى وجود داشت. شاید کاملترین و پیشرفته ترین آن، مربوط به مذهب ودا در هندوستان بود، همان گونه که در متون برهمانی با جزییات فراوان آمده است. (برای کسب اطلاعات بیشتر به مقاله هندوئیسم Hinduism در دایره المعارف کانادا مراجعه کنید.)

مایا ها و آزتک ها یک آئین به طور خاص خون آلود را توسعه دادند و مناسک قربانی کردن انسان را شرح دادند. قربانی کردن بشر در اشکال ساده‌تر (براى مثال، آدم خواری، بردن سر دشمن به عنوان غنیمت، همچنین قتل زندانیان) گسترده تر بوده است.

اگرچه بقایای تجربه ی قربانی کردن انسان هنوز هم در برخی قسمت‌هاى دنیا حتماً وجود دارد، تجربه قربانی کردن انسان در سال هاى اخیر نادر بوده است و حتى قربانی کردن حیوانات به طور گسترده ای مذموم است.

در ایالات متحده آمریکا، پیروان مذاهب آفریقایى - کارائیبى از قبیل جادوگران وودو و سانتریا (Santer?a) متحمل محدودیتهای قانونی در مورد قربانی کردن حیوانات شده اند. اما در سال 1993 دیوان عالى آمریکا به این که قربانی کردن، به عنوان یک آئین دینی توسط قانون اساسی مورد حمایت است؛ حکم کرد.

کتاب‌شناسى

جهت کسب اطلاعات بیشتر به این منابع می توانید مراجعه کنید:

R. J. Daly, Christian Sacrifice (1978);

H. Hubert and M. Mauss, Sacrifice (tr. 1964, repr. 1981);

M. I. Siddiqui, Animal Sacrifice in Islam (1981);

W. Burkert, Homo Necans: The Anthropology of Ancient Greek Sacrificial Ritual and Myth (1983);

U. M. Vesci, Heat and Sacrifice in the Vedas (1986);

N. Davies, Human Sacrifice in History and Today (1988);

P. Tierney, The Highest Altar: The Story of Human Sacrifice (1989).

____________________

مالکیت معنوی این اثر متعلق به انتشارات دانشگاه کلمبیا (Columbia University Press) است. این اثر با اجازه از انتشارات دانشگاه کلمبیا استفاده شده است. کلیه حقوق محفوظ است.

شرکت Questia Media America با مسئولیت محدود.

www.questia.com

اطلاعات انتشار:

عنوان مقاله: قربانى (sacrifice)

عنوان دایرة المعارف: دایرة المعارف کلمبیا، ویرایش ششم.

ناشر: انتشارات دانشگاه کلمبیا