البته برای اونایی که امام صادقی نیستن باید اینو روش کنم که:

1- دانشگاه امام صادق، دانشجویانش رو گزینش می کنه و تو این گزینش شاید مهم ترین چیز که حتی بر رتبه کنکور و وضعیت علمی هم مقدم است، مذهبی بودنه. پس همه مذهبی اند.

2- فضای دانشگاه کاملا معنوی و اسلامی است. زمینه فساد رایج در دیگر دانشگاهها اینجا مرده است. اصلا هیچ دختری یافت نمی شود و واحد خواهران دانشگاه امام صادق (ع) تو یه خیابون دیگه ست. خدا را شکر!

3- سه چهار سال اول (از دوره هفت ساله تحصیل کارشناسی ارشد پیوسته!) بیشتر درسها صرفا معارف اسلامی است. دو سال، هر هفته با مطهری و بعدش هم با علامه طباطبایی و تفسیرش! دروس حوزوی مثل فقه و اصول هم.

4- نماز های ظهر و عصر و حتی مغرب و عشاء که تهرانی ها و کارمندان و ... دانشگاه نیستند، معمولا با شکوه و جمعیت فراوان به جماعت در مسجد دانشگاه برگزار می شود.

5- فاصله خوابگاه ها با مسجد تنها 3 یا 4 دقیقه است.

6- نماز صبح بیست دقیقه بعد از اذان صبح برگزار می شود. (تا هر که می خواهد بیاید برسد!)

7- نماز صبح معمولا با جمعیتی بین 20 تا 70 نفر برگزار می شود که معمولا ترش 60 نفره. جمعیت شهرستانی ها و تهرانی ها که شب در خوابگاه هستند، چند برابر این رقم است.

8- به همه امام صادقی ها همان سال اول در جلسات اخلاق توسط آقای مباشری (پیش نماز صبح) گفته می شه که: لاصلاة لجار المسجد الا فی المسجد.

9- اکثرا بحث اقل و اکثر که طبق اون، این حدیث و وجوب خوندن نماز صبح تو مسجد برداشته می شه رو خیلی ها بویژه کد پایینی ها و ورودیهای جدید نمی دانند. فرضا که بدونن، ثواب استحباب خوندن نماز صبح به جماعت تو مسجد رو چی؟ تازه برای امام صادقی ها که باید تو کار مراقبه و تذهیب نفس باشند و فردا قراره مسئول بشن و این حرفا که نمی زد، شاید هم واجب باشه که نماز صبح رو تو مسجد بخونن!

10- موضوع جالبیه. انتخاب من بوده، دیگه! ولی استاد یه کار دیگه هم اضافه کردند. اونم اینه که رذایل و فضایل اخلاقی برتر بین دانشجوهای دانشگاه امام صادق. به هر حال قراره دین یه انگیزه ها و منش هایی به  پیروان بده، پس اونا کجان؟